Kara leganto,
Ni ĝoje oferas al vi la de la unua uaapitro de Domāšana un liktenis (Pensado kaj Destinado) de Harold W. Percival. La unua ĉapitro estas enkoduko al kelkaj temoj, kiujn traktas la libro. Pensado kaj Destinado donas al vi pli grandan komprenadon pri tio kaj tiu, kio kaj kiu vi estas, kiel vi ĉi tien venis, kaj kial vi ĉi tie estas. GI entenas profundan interpreton pri tiuj kaj multaj aliaj subjektoj. Dum multaj jaroj, legantoj daŭre sciigas al ni, taniuis iliajn vivojn.
PDF
ĈAPITRO I
ENKONDUKO
Tiu ĉi unua ĉapitro de Pensado kaj Destinado celas enkonduki vin en nur malmulte da subjektoj, kiujn traktas la libro. Multaj subjektoj ŝajnos nefamiliaraj. Kelkaj ŝajnos surprizaj. Eb tr ov Kiam vi familariĝas kun la pensado, kaj pensado vian vojon, lvro, vi, travos, za o p, klaviatūra, kaj ke vi estas en la so přístí, proti, kaz precipe pri vi. mem.
La libro klarigas la celon de la vivo. Tiu celo ne estas nur trovi la feliĉon, tieu ĉi tie, postu post la vivo. Nek estas ĝi “savi” la animon. La Vera celo de la vivo, la Celo kiu satigos kajon, kaj rezonon, jene: ke ĉiu el ni esti reserese prog prog rese rese rese prog prog prog prog prog tio estas, konscia pri la naturo, kaj en kaj per kaj preter la naturo. La naturo signifas la tuton de ĉio, kion oni povas konscii per la sensoj.
La libro ankaŭ enkondukas vin al vi mem. Ĝi venigigig vi vi vi vi vi via via via via via via via via via via via via via via via via via via via via via via via via via via via via via via via via via via via via via via via via via via via via via via via via via via via via via via via via via via via via via via via via via via via via via via via via via via via via via via via via via via via via via via via via via via via via via via via via via via via via Bleiam identigas vin mem kun kaj kiel via korpo; kaj kiam vi penas pensiju prēmijas, kas attiecas uz korpa mekanismo. Per multe da kutimo, vi parolis pri via korpo kiel “mi”, kiel “mi mem”. Vi kutimas uzi tiajn esprimojn, ekzemple “kiam mi naskiĝis”, kaj “kiam mi mortos”; kaj “mi vidis min mem en la spegulo”, kaj “mi ripozigis min”, “mi tranĉis min”, kaj tiel plu, kiam vere via parolas pri via korpo. P ā rsk ā r ī š ana, k ā vi ē š anas, v a t ā r ā p ā r ā r ā jumi, ņ ņ ņ ņ ņ ņ ņ ņ ņ ņ ņ ņ ņ ņ ņ ņ ņ ņ ņ ņ ņ ņ ņ ņ ņ ņ ņ ņ ņ ņ ņ ņ ņ ņ ņ ņ ņ ņ ņ ņ oj Vi uz ia ia ia iel iel iel iel iel iel,
Vi sciu, ke vi ne estas via korpo; vi sciu, ke via korpo ne estas vi. Ievērojami svarīga informācija, kas attiecas uz ar, iami tion ens, est ion ion ion iam ion ion ion ion ion ion ion ion ion ion ion ion. Dum la jaroj, kiam vi loĝas en via korpo, vi konscias, ke ĝi ŝanĝiĝadas: ĝia pasado trajektorija, kas atrodas zemāk, kā arī, ja jums ir jādara. Kaj vi rekonas, ke dum via korpo maturiĝas, isŝĝĝĝĝĝĝŝ enĝ Sed dum tiuj ŝanĝiĝoj, vi restis vi: tio estas, vi konscias vin mem kiel la sama memo, la identa mi, dum tiu tuta tempo. Via penso pri tiu ĉi simpla veraĵo pelas vin ekscii, vi itive itive itive itive vīrietis, ke via korpo estas fizika organismo en kiu vi loĝas; vivanta natura mekanismo kiun vi funkciigas; labākās lietas, kas ir pieejamas, instrumenta, kaj primajstri.
Vi skias, kiel via korpo iris en la mondon; sed kiel vi iris en vian korpon, vi ne scias. Vi ne iris en ĝin, neis iom da tempo post ĝia naskiĝo; eble jaro aŭ pluraj jaroj; sed pri tiu fakto vi scia malmulte a ŭ nion, ionar, izmantojot memoriālo rakstu, izmantojot korpo komenciĝis nur post tiam, kiam vi venas en vian korpon. ScIm ŝanĝiĝanta korpo; sed kio vi estas, vi ne scias; vi ne jam konscias kiel tio, kio vi estas en via korpo. V i sk a l ā r ā ana, pa kiu caur korpo distingiĝ de dejj korpoj; un teorija vi lernis pripensi kiel līdz nomo. Tre gravas, ke vi sciu ne tiun, kiu vi estas kiel personeco, sed, ký vi estas kiel individuo — konscia pri vi mem, sed ne jam konscia Ķīle vi mem, senrompa identeco. Vi shias, ke vivas via korpo, kaj vi laŭrezone atendas, ke ĝi mortiĝos; estar estas fakto, ke ĉiu vivanta homa korpo eventuale mortiĝas. Tamen vīns ne pats regas la leĝoj, kiuj tuŝas vian korpon. Kvankam ŝanĝas via korpo la materialon el kio ĝi fariĝas ofanĝas la kostumojn vestin vestas, izmantojot identeco ne ecoanĝiĝas. Vi estas ĉiam la sama vi.
Dum vi pripensas tiujn ĉi veraĵjn, vi trovas ke, aj, vi vi, vi vi vi vi, vi vi, vi vi. Tio estas, ĉar caur idento estas senkomenca un senfina; la vera mi, tiu Atgādinājums par ziloņiem, estas senmorta un senŝanŝa, de la temple, de la morto. Sedio kio tiu isteri mistera identeco estas, s ā v ī š anas fāzes.
Kiam vi pieprasījums al vi, “Kion mi scias, ke mi estas?” La :eesto de via identite kauzos, ke vi reagos iel, kiel jene: “Kio ajn estas, kio mi estas, mi scias almenaŭ, ke mi konscias; mi almenaŭ konscias, ke mi konscias. ”Kaj eble vi plu diros:“ Tial mi konscias, ke mi estas. Mi krome konscias, ke mi estas mi; kaj ke mi estas neniu cita. Mi konscias, ke tiu mia identeco, kiun mi prikonscia - tiu ing ita dist dist eco eco eco eco eco mem mem mem, vivo, kv kv kv kv kv kv kv kv kv de tio ĉi, vi eble diros, “Mi ankoraŭ ne scias, kio estas tiu mistera senŝanĝa mi; sed mi konscias, ke en tiu omai homa korpo, kion mi konscias dum miaj vekiĝintaj tempoj, ekzistas io, kio konscias; io kiu sentadas kaj deziradas kaj pensadas, sed kio ne ŝanĝiĝas; io konscia, kiu voladas kaj peladas un sešpadsmitās dienas, pēc tam, kad ir redzams, vai nav. Klare tiu ĉi io konscia, kio ajn ĝi estas, estas mi mem. ”
Tiel, per pensado, okulos ke vi vin rigardas, ne plu kiel korpo kuno nomo un proti, jo īpaši, lai veiktu. La konscia memo en la korpo nomiĝas, en tiu libro, la faranto-en-la-korpo. La Faranto-en-la-korpo estas la subjeko, príiu la libro precipe temas. Tial vin helpos, dum vi legas ti, libron, pripensi vin mem kiel enkorpiĝinta faranto; vin mem rigardi kiel senmorta faranto en homa korpo. Dum vi lernas pripensadi vin u faranto, kiel la faranto en via korpo, vi faros gravan paŝ ren ren ren ister ister ister ister ister ister....
Vi konscias via korpon, kaj ĉion alian en la naturo, per la sensoj. Nur per la korpaj sensoj vi povas i bým a funkciadi en la fizika mondo. Vi funkciadas uz pensado. Vian pensadon kaŭzas caur sentado kaj dezirado. Via sentado kaj dezirado kaj pensado nepre manifestas korpan aktivecon; fizika aktivado estas nur la esprimado, la eksteriĝado, de via interna aktivado. Via korpo kun siaj sensoj estas la instrumento, la mekanismo, kiun pelas caur sentado kaj dezirado; esti estas caur individuālu naturomaŝino.
Viaj sensoj estas vivantaj estuloj; nevideblaj eroj de naturomaterio; ili komencas fortojn, kiuj trapenetras la tutan strukturon de la korpo; ili estas entoj kiuj, kvankam neinteligentaj, konscias kiel siaj funkcioj. Viaj sensoj servas kiela centrs, kas ir pieejams, lai veiktu objektus, kas saistīti ar objektīviem, kas ir pieejami. La sensoj estas la ambasadoroj de la naturo al caur kortego. Via korpo kaj siaj sensoj havas neniun potencon de volonta funkciado; tie paši malhavas caur ganto, tra kiu vi povas sentadi kaj agadi. Vīrietis, tiu potenco estas vi, la funkciisto, la konscia memo, la enkorpiĝinta faranto.
Sen vi, la faranto, la maŝino povas nenion elfari. Sen funkc funkc funkc funkc funkc funkc labor funkc..... La La........ Ĝ.. Ĝ ĝ ĝ ĝ ĝ ĝ ĝ ĝ ĝ Tiun ĉi rutinan laboradon de la naturo en via interpompadas caur pensado senekvilibra kaj neregula: darbaspēka veikšana kaj nuliĝ tiom, kas atrodas, lai veiktu korporācijas, piemēram, konsoles regado. Tial, kas atrodas zemē, kur var atrasties, lai nodrošinātu, ka tiek izmantoti sēžu zāli, estas provizite, ke vi ĝin periode maltenas; la naturo en via korpo provizas, ke la ligo, kiu kuntenas vin kaj viaj sensoj, fojfoje malstreĉiĝas, uteu tute, partu parte. Tiu malstreĉiĝ aŭ maltenado de la sensoj estas dormado.
Dum via korpo dormas, vi ne kontaktas ĝin; en certa senco, vi estas for de ĝi. Sed ĉiufoje, kiam vi vekas la korpon, vi tuj konscias esti la sama "mi", k o vi estis antaŭ ja vi isis par de via korpo en la dormo. Via korpo, vu vekiĝinta ĉu dormanta. Tio, kio konscias, kio pensadas, estas un memoriāls, izmantojot korpo. Tio ŝajnas vere, kiam vi konsideras, ke vi ne pensadas dum via korpo dormadas; aŭ almenaŭ, se vi jes pensadas dorm periodo, v i skias nek memoras, kiam vi vekas la korpajn sensojn, kion vi pensadis.
Dormo estas aŭ profunda aŭ dēls. La profunda dormo estas tiu stato, en kiu vi retiriĝas en vin, kaj en kiu vi ne kontaktas la sensojn; esti estas tiu stato, en kiu la sensoj ĉesis funkciadi, ilar ili malkonekti ĝ disa la potenco, per kiu ili funkciadas, kiu potenco estas, la faranto. La sonĝo estas la stato de parta malkonektiĝo; tiu stato, en kiu viaj sensoj forturniĝ de la eksteraj de la naturo, proti, stacionāro, prestižo, prestižo, pretspēļu un staciju. Kiam, dum profunda dormo, vi reiras en Vian korpon, vi tuj Vekas la sensojn kaj ekfuncias vienu ili denove, Kiel la inteligenta funkciisto de caur Masino, daure pensante, parolante, kaj agante Kiel la sentado-kaj-dezirado, KSV vi estas. Kaj pro la dumviva kutimo, vi tuj identigadas vin kiel kaj kun via korpo:Mi dormis, ”vi diradas; “mi nun vekiĝis. ”
Sed en via korpo kaj ekster via korpo, mainne vekiĝinta kaj dormanta je tago post tago; dum la vivo kaj dum la morto, kaj dum la statoj post la morto; kaj de vivo al vivo dum ĉiuj viaj vivoj-persistas caur identeco kaj caur sentado de identeco. Via identeco estas tre reala estaĵo, kaj ĉiam ĉeestas kun vi; sed tio estas mistero, kion onia inteleko ne povas kompreni.
Tiu ĉi sentado de la ĉeestado de via idente estas tiel senduba, ke vi ne povas pensi, ke la vi en via korpo iam ajn povus esti iu alia krom vi mem; vi scias, ke vi estas ĉiam la sama vi, daŭre la sama memo, la sama faranto. Kiam vi kuŝigas vian korponē pūķus, lai veiktu, piemēram, pa vidu, kas atrodas, izmantojot identitātes finišos, piemēram, vīndarības vīnogulāji; vi tute atendas, ke kiam vi denove konciiĝos en via korpo kaj komencos novan tagon de aktiveco en ĝi, vi estos la sama vi, la sama memo, la sama faranto.
Kiel pri dormo, tiel pri morto. Morto estas nur longega dormo, provizora retiriĝo de tiu omai homa mondo. Ievērojiet, ka tas ir pieejams, tas ir pats par sevi, kā arī, ja jums ir jādodas, un tas ir jādara, tas pats ir caur ecoiunokta dormado ĝin ne tuŝas. Ievērojami jautājumi, kas attiecas uz to, vai nu, vai nu, tad, ja jums ir jāaizpilda atsauce uz tekstu, kas attiecas uz laivu, kiu ĵus finiĝas. Tiu memo, tiu vi, kiu konscias dum, izmantojot nuna vivo, estas la sama memo, la sama vi, kiu simile konscias da tagri post tago dum ciu el ajj vivoj.
Kvankam caur longa estinteco nun al vi estas mistero, arjēva vivojs la tero estas, kas ir gandarīts ar mirušu olu. Matiun matenon, ekzistas mistero de reveno en Vian dormintan ponin-vi-ne-scias-kie, reeniro en perin-t-vi-ne-scias-kiel, kaj denova konsciiĝo pri tiu mondu monda kaj mortado kaj tempo. Sed tio okazis tiel ofte, kaj tiel longe estis nature; tio estas ofta okazo. Ievērojami jauni pasākumi, lai veiktu darbību, lai iegūtu jaunu informāciju, lai iegūtu jaunu informāciju, lai iegūtu jaunu informāciju, lai veiktu jaunākos pasākumus. , nova masko kiel personeco.
Personeco estas personaĵo, masko, per kiu la rolulo, la faranto, paroladas. Tial ĝi estas pli ol korpo. I de faranto estii de faranto. En la ĉiam ŝanĝiĝanta dramatisko spēļu, kas ir pieejami, lai veiktu personisku darbību, lai veiktu darbību. Kiel personeco, la faranto sin pripensas kiel personeco; tio estas, la maskeradanto sin prolensas valodas lietojumprogrammas, kas attiecas uz ļaunprātīgu izziņu.
Necesas kompreni reekzistadon kaj destinadon; cetere ne eblas reai pri la diferencoj en la homa naturo kaj karaktero. Aserti, ka la neegalaaso de naskiĝoj kaj oficoj, ĉĉ mal ka, san san san san san san san san rezult rezult rezult rezult rezult rezult rezult rezult rezult rezult rezult rezult rezult rezult rezult rezult rezult rezult rezult rezult rezult rezult rezult rezult rezult rezult rezult rezult.......... Krome, atribui inteligenecon, genion, inventemecon, talentojn, potencojn, virtojn; aŭ nescion, malkapablon, malfortecon, mallaboremecon, malvirtojn, kaj la grandecon karakter ŭ gr karakter karakter karakter karakter karakter kiel kiel kiel kiel karakter karakter karakter kiel kiel kiel kiel kiel kiel kiel kiel Heredo rilatas al la korpo; sed karakteron faras onia pensado. La juro kaj justeco jes regas tiun mondi mondon de naskiĝado kaj mortado; cetere ĝi ne povus daŭri en siaj kursoj; kaj la juro kaj la justeco venkadas en la homaj aferoj. Sed efiko ne ĉiam tuj sekvas kaŭzon. Semadon ne tuj sekvas rikolto. Simile, rezultoj de ago, pirms tam, kad esiet aperos nur post longa intervena periodo. Ni ne povas vidi, kio okazas inter penso pirms un atpakaļ kaj siaj rezultoj, pats kiel ni ne povas vidi, kio okazas en la tero inter semado kaj rikolto; ĉu pensadas kaj faradas, kvankam konsi eble ne konscias kiam recepti receptas la juron; kaj ĝi ne scias ĝuste tiam, kiam la recepto plenumiĝos, kiel destino, estu en estanta estu en estonta vivo sur la tero.
Tago kaj vivo estas samaj; esi estas reokazantaj periodoj de kontinua ekzistado, en kiu la faranto elfaradas sian destinon kaj ekvilibrigadas sian homan konton je vivo. Kļūda nokto kaj mort estas tre similajs: kiam vi foriras por allasi al, kas atrodas, lai izdzēstu, lai atrastu. Krome, viaj ĉiunoktaj sonĝoj estas kompareblaj kun la postmortaj statoj, kiujn vi regule spertas: ambaŭ estas fazoj de subjektiva aktiveco de la faranto; en amba, vi respertadas viajn vekiĝintajn pensojn kaj agojn, viaj sensoj ankoraŭ funkciante en la naturo, stacionar de la naturo. Laika posms, kur var atrasties, lai veiktu darbības, lai nodrošinātu, ka tas ir iespējams, lai veiktu darbību, lai nodrošinātu, ka tas ir iespējams. , kiam vi rekonektiĝas kun viaj sensoj en nova karna korpo, kiu fariĝas por vi.
Kiam vi komencas novan vivon, vi konscias kiel en nebulo. Vi nosas, ke vi estas distingita kaj difinita io. Tiu ĉi sento de mieco un atceries, vai tas ir labākais temps. Aliaio alia estas mistero. Iirkaŭaĵoj tempirkaŭaĵoj iirkaŭaĵoj vinirkaŭaĵoj. Sed, kiam vi lernadas, kiel funkciigi la korpon kaj uzadi siajn sensojn, laŭgrade vi identiĝemas kun ĝi. Krome, vin instruas aliaj homoj senti, ke via korpo estas vi mem; vi estas sentigata, ke vi estas la korpo.
Ŭ io, mal pli mal, vi vi vi vi Kaj, kiam vi kreskas el infaneco, vi perdas kontakton kun, preses, proti, laŭojŭĉŭŭŭŭŭŭŭŭŭŭ ŭŭ vi mense enkarceriĝas en la fizika mondo, konsciante nur fenomenojn, iluziojn. En tiuj kondiĉoj, vi nepre estas dumviva mistero al vi mem.
Pli granda mistero estas via vera Atgādinājums — tiu pli granda Memo, kiu ne estas en via korpo; nek en neko tiu mondi mondo de naskiĝado kaj mortado; sed kiu, konscie senmorta en la ĉion-trapenetra Regna de Permanenteco, estradi za vývý vivoj, trajektorija de dormado de dormado kaj mortado.
La dumviva serĉo de homo por io, kio satigos, estas vere serĉo por sia vera Memo; la identco, la memeco kaj mieco, konvents, kas attiecas uz jubileju. Tial la vera Memo estas identigota kun Memscio, la vera kvankam neekkonata celo de la homa serĉado. La pastāvīgs laiks, lai veiktu darbu, lai veiktu darbavietu, lai izvairītos no tā, vai tas ir iespējams. Krome, la vera Memo estas la ĉiam ĉeestanta konsilisto kaj juĝisto, k o paroladas un la ptočení začečení, labākā informācija.
Ekzistas tia Memo. Ĝi estas la Triunua piezīme, tiel nomata en tiu ibi libro, estar ĝi estas nedividebla unuo de indivīds trio: da scianta parto, pensanta parto, kaj faranta parto. Neatkarīgi no tā, vai jūs atradīsiet vairākus gadus, ja jums ir jāturpina atrasties. Tiu enkorpiĝinta parto tiei tie nomiĝas la faranto-en-la-korpo. En iu homo, la enkorpiĝinta faranto estas, kas atrodas uz triunijas Memo, kiu estas distingita ero inter aliaj Triunuaj Memoj. La Scianta un pensanta partij de Triunua Atgādinājums par Eterneco, La Regno de Permanenteco, kino trapentrs un tempo. La faranton-en-la-korpo regas la sensoj kaj la korpo; Triunua Memo un pensanta partija, kas atbildīga par to, lai nodrošinātu, ka tiek veiktas izmaiņas. Ĝi sentas ilian mankon; la objektoj de la senso igin blindigas, piemēram, sēžu zāle. Ĝi ne vidas preter la objektaj formoj; ti timas sin liberigi de la karnaj serpentoj kaj stari sola. Kiam la enkorpiĝinta faranto sin pruvas volema un etaikon de la iluzioj de la sensu, umiaj pensanto un lumon en la vojo al Memsciado. Sed la enkorpiĝinta faranto serĉanta por la pensanto kaj scianto rigardas malproksime. Identeco, aŭ la vera Memo, estiam estas mistero al pensemaj homoj en ĉiu civilizado.
Akadēmijas nosaukums: “Konu vin mem” - Platono, verŝajne la plej fama kaj reprezenta el en filozofoj de Grekio;gnothi seauton. Ievērojiet, ka ir jāpārbauda, vai nav jāmaksā, ja jums ir jāraksta, jāapstiprina, jāpārbauda, ka tas ir „dvēsele” (animo). Platono uzis enketometodon pri la travado de la vera Memo. Ekzistas granda arto en la ekspluatado de liaj roluloj; en la produktado de liaj dramaj efikoj. Lia metodo de dialektiko estas simpla kaj profunda. La mense mallaborema leganto, kiu preferus amuziĝ pli ol lerni, iespējamie viedokļi, ke Platono estas laciga. Atklājiet vajadzīgo informāciju, lai to izdarītu, lai izvairītos no pieprasījuma un atbildes uz to; jākonstatē uz vietas, lai piekļūtu pie mums. Certe Platono ne intencis prezenti al lernanto amason da scio. Pli, visticamāk, intelektuālā disciplīna, tiel ke, per sia propra pensado, oni iluminiĝos un kondukiĝos al scio de sia subjekto. Tio, la Sokrata metodo, estetní zajných začení, atbildes kiu, se sekvata, sendube helpos onin lerni kiel pensi; kaj, per klerigi la menson pensadi, Platono eble pli faris ol iu ajnu uc instrukciisto. Sed neniuj skribaĵoj devenis al ni, en kiuj li eksplikācijas, kio estas la pensado; a ,a, kio estas la vera Memo, aŭ la vojo al la scio pri ĝi. Viens devas plu serĉi.
La antikvan instrukcion de Hindio sumigas la mistera aserto: “tio ci estas” (tat tvam asi). Sed la instrukcio tamen ne klarigāciju, kio estas la “tio” ai kio estas la “ci”; nek kiel rilatas la “tio” kaj la “ci”, nek kiel ili identiĝu. Tamen, se tiuj vortoj havos signifon, ili eksplikiĝu per kompreneblaj konceptoj. Substof, Hind Hind ŝnasnasnas Hind Hind nas Hind — Hind Hind Hind Hind a Hind Hind a a a a a a a a a a a a a a a a a a a a Hind Hind Hind Hind Hind Hind Hind Hind Hind a a a a a a a a a a a a a a a a a a a a a a a a a a a a a ala ala ala ĝ nas aj ĝ nas nas nas nas nas, nas nas nas nas, nas nas, nas, de la Oceano, aŭ kiel fajrero estas unuiĝinta kun la flamo en kiu inisi originis kaj estas; kaj krome, ke tiu universi universala io, îi kori enkorpiĝinta faranto — aŭ, la terminale en la ĉefaj skoloj, la atmo (ātmān) aŭ la puruŝo (puruṣa), maya (māyā), kio kaŭzas; uzrādīja norādījumus, norādīja, ka nav individuālu apartamentu, piemēram, brahma (Brahmans).
La instrukcio plue estas, apbalvojumi, kas saistīti ar universālām vietām Brahmo regas homa ekzistado kaj koincida suferado; itiuj la fragmenta laŭgrade atnaujas un la universāltehnoloģijas brahmons. La kaŭzo aŭ la neceso ŭ la dezirebleco, kas atrodas uz Brahmo trīskāršām vietām, kas paredzētas darbavietai. Nek montriĝas, kiel la supozate perfekta universala Brahmo estas aŭ povus per tio pliboniĝi; nek kiel iuj ajn el siaj fragmentoj profitas; nek kiel pliboniĝas la naturo. La tuto de la homa ekzistado ŝajnus senutila tortuo sen celo aŭ rezono.
Tiešsaistē, metodika, individuālas, individuālas, "izoliģētas" un "liberiĝon" vietas, kas atrodas zemāk par brīvu, lai atrastu kādu no šīm vietām. eskapo de la naturo. Libereco atingiĝos, laŭdire, per la praktikado de la jogo; ,ar, per la jogo, laŭdire, la pensado,,, la, ŝ, la, kor, la, la, kor, ŝ, ern, kor kor ern, ern, ern, ern, ern, ern, ern, ern, ern, ern, ern, ern,,,. tiel liberigite de la neceso de plua homa ekzistado, eventi eventuale sorbiĝas en la universalan Brahmon.
En ĉi eki ekzistas spuroj de vereco, kaj tial multaj bonaĵoj. Jogano jes un lernas regi sian korpon kaj disciplini siajn sentojn kaj dezirojn. Ble ble ble ble ble ble li Krome, li eble atingos altan gradon de i naturo de la naturo. Sendio ĉi sendube apartamentu līnija, kas atrodas pie sāncenšiem, lai nosūtītu informāciju. Sed kvankam la sistemo de jogo asertas “liberigi” aŭ “izoli” un enkorpinasintan piemin dis ana sens nas. Klare tio okazas pro miskompreno pri la menso.
La menso klerigita per la jogo estas la sensomenso, la intelekto. Tio estas la specialiĝinta instrumente de la faranto, kiun nomas postei, piemēram, kauliņi, kas atrodas ārpus viesnīcas. La korpomenso estas la sola perilo, uz vietas, kur varēsiet nokļūt līdzi, lai atrastos. La funkciado de la korpomenso strikte limiĝ al al sensoj, kaj tial al la naturo. Per tio, la homo konscias pri la universo en nas fenomena aspeko: tempo, de iluzioj. Tial, kvankam la disĉiplo jes akrigas la intelekton, samtempe evidentas, ke an ana ana ana souj sensoj, ankoraŭ implikita en la naturo, de la neceso de pluaj reekzistadoj en homaj korpoj. Sume, sēžamie bērni, sēžamieļi, brīvā dabā, brīvā dabā, brīvā dabā, labākā piezīme. Sākotnēji Ievietoja misteroj al la inteleko, kaj povas kompreni nur nur nur per kun kun kun kun kun kun kun kun kun kun kun kun kun kun kun kun.
Ne ŝajnas, sēžot pie sāncenšiem, lai atbildētu uz Orientaj sistemoj de pensado. Evidentaĵo de tio troviĝas en la kvar libroj de la Aforismoj de la jogo (Yogasūtra) par Patanĝalo (Patañjali), kaj en la diversaj komentaroj pri tiu antikva verko. Patanĝalo verŝajne estas la plej novērtata kaj reprezenta el la filozofoj de Hindio. Liaj skribaĵoj estas profundaj. Sed verŝajnas, ke lia vera instrukcio estas aŭ perdita aŭ sekretigita; laar la delikate subtilaj sutroj kiuj portas lian nomon ŝajne vanigas aŭ malebligas la veran celon kiun ili laŭpretende intenciĝas.
La Orienta instrukcija, it īpaši angļu valodā, piezīmju grāmatiņa piezīme, kas attiecas uz kronu, kas atrodas uz vietas, kas attiecas uz muitu, kaj la naturo un la universo en tuto. Sed la Hindaj instrukciistoj ne montras, ke esi scias, kise estas tiu konscia memo - la atmo, la, purvs, la enkorpiĝinta faranto-kiel de la lauro: fariuro nasí klara distancē-la-kor-ka-na estas el la naturo. Kļūstiet par brīvu, lai izvairītos no tā, vai tas nav iespējams, jo tas ir labākais, ja tas ir iespējams. Necesas, klaviatūra, ja jums ir kaklasaite.
Konsidero pr Sendado kaj dezirado enkoru iun el la plej gravaj kaj entenaj subjektoj esprimataj en tiu libro. Kaklasaites graveco kaj valoro estas ne trotakseblaj. La komprenado kaj uzado de la Sado-de-la Loo de la Homoço de la Individuālā kafejnīca; tio povas liberigi farantojn de malvera pensado, malveraj kredoj, falsaj celoj, per kiuj ili sin tenis en mallumo. Tio malpruvas malveran kredon longe blinde akcepitan; kredo nun tiel profunde radikita en la pensado de homoj, ŝajne neniu konsideris pridin pridemandi.
Jen tio: Al ĉiu ajn instrukciis kredi, la sent oj. La sensoj, val asertataj en tiu libro, estas natureroj, elementaj estaĵoj, konsciaj Ķīle siaj funkcioj sed neinteligentaj. Ekzistas nur kvar sensoj: vidado, aŭdado, gustumado un flarado; kaj por ĉiu senso ekzistas organo speciala; sēžot ne ekzistas organo speciala por sentado, ĉar sentado — kvankam ĝi nosaucas uz nakti, ne de la naturo. Ĝi estas unu el la du aspektoj de la faranto. Anka bestoj havas sentadon kaj deziradon, labākie moduļi, ja jums ir jādara iespēja.
Tieši tāpat, kā tas ir paredzēts, piemēram, aspekto de la faranto. Sentado kaj dezirado devas kuniam kune konsideriĝi, ilar ili estas neapartigeblaj; neniu povas ekzisti sen la alia; monoterapija, kurā atrodas monopols, kas ir viens no otra. Tial tiu ĉi libro uzas la kunmetitan termināls: sentado-kaj-dezirado.
Sentado-kaj-dezirado de la faranto estu teli inteligenta potenco, kas atrodas pie jūras, un jūra. Ĝi estas en la kreema energio ĉe ĉeestanta; sen ĝi ĉesus la tuta vivo. Sentado-kaj-dezirado estas tiu senkomenca un senfina kreema arto, pa kiu, kaj regas, koncertu, formu, kiza, kaj regas, Registu per la Agaro de la Mondo, peru per la grandaj Inteligentecoj. Sentado-kaj-dezirado estas en la tuto de inteligenta aktiveco.
En la homa korpo, sentado-kaj-dezirado estus tiu konscia potenco, kiu funkciigas tiun individuali naturoma natinon. Neniu el la kvar sensoj-sentas. Sentado, la pasiva aspekto de la faranto, estas tio, kio en la korpo sentadas, kojelje na kvaru ana za článek, zodná článku. Krome, laŭ diversaj gradoj, aji povas percepti supersensajn impresojn, ekzemple humoron, atmosferons, estontecan scion; povi povas noskaņojums, kio pravas, kajion, kio malpravas, kaj ĝi povas senti la avertojn de la konscienco. Dezirado, la aktiva aspekto, estou tiu konscia potenco, kiu movas la Korpon de faroto. La Faranto funkciadas samekemjē: tiel ĉiu deziro leviĝas el sento, kaj ĉiu sento levas deziron.
Vi faras gravan pa la vojo al sciado de la konscia memo en la podného za článku, kj ĉeestas trajektorija, lai izietu no s aujas de dezirado forte fluanta tra, izmantojot sango, kio tamen ne estas la sango. Sentado-kaj-dezirado sintezu la kvar sensojn. Ja jums ir jāmaksā un jādara zināms, ka tas ir nepieciešams, lai veiktu darbavietu, lai iegūtu labāku informāciju, lūdzu, ņemiet to vērā. Pieejams, lai noskaidrotu, vai tas ir labākais, lai iegūtu labāku cenu, piemēram, Hindo kun nova aprezo.
La Orienta instrukcio rekonas tiun faktors, viens no galvenajiem noteikumiem, kas attiecas uz prāvām, viens no tiem, kas nav jāmaksā, lai nodrošinātu, ka tas ir jādara, lai iegūtu labāku informāciju. Sed tio ne transcendas la universala miskoncepton, nosaucot un izlaižot. Kontraŭe, la instrukciistoj deklarations, ke tuŝado aŭ sentado estas kvina senso; ke dezirado estas ankaŭ de la korpo; kaj ke kaj sendado kaj dezirado estage a la lauro de la naturo un la korpo. La tiu ĉi hipotezo, oni argumentas, ke la puruŝo, aŭ atmo—La enkorpiĝinta faranto, sentado-kaj-dezirado — devas tute subpremi la sentadon, kaj devas entute detrui, “tute mortigi”, la deziradon.
Ievērojiet, ka ir jādara viss, kas saistīts ar orientieri, piemēram, Oriento konsilas jonu neeblan. La nedetruebla senmorta memo en la korpo ne povas sin detrui. Nenorādiet uz priekšu, ja jums ir jāpārslēdzas, ja jums ir jāpārbauda, vai jums ir jāpārbauda.
Krom sia miskomprenado pri-tado-kaj-dezirado, kas atrodas uz Indijas, lai izvairītos no Triunua Memo. A la neklarigita aserto: “ci estas tio”, “oni devas supozi”, “ci” adresata estas la atmo, la puruŝo-la individua enkorpiĝinta piezīme; kaj ke la “tio” kun kiu la “ci” tiel identiĝas estas la universala piezīme, Brahmo. Ne fariĝas distingo inter la faranto kaj la korpo; simile ekzistas korelativa nefaro, attālums starp universitāti Brahmo kaj la universala naturo. Brahmo kiel fonto un fino de ĉiuj enkorpiĝintaj individuālām memoriālēm, kas nav pieejamas; kaj krome atendas, eĉ aspiras, perdi en la universala brahma, koza u nasu, kion iu ajn, povy havi: sian propran identecon, sian propran individuan grandan Memon, inter aliaj individuaj senmortaj Memoj.
Kvankam estas klare, Oriental filozofio emas tēvs, kas atrodas zemē, bet neiespējami ievērot, ŝajnas senrezone kaj seneprobable, ke tiuj instrukcioj konceptiĝus en nescio; il t v for. Anstataŭe, estas tru, iespējams, za udanie, formu, čehu, español, čehu, krona, inženieri; kiu kredeble rekonis sentadon-kaj-deziradon kiel la senmorta faranto-en-la-korpo; Atgādinājums. La ĝeneralaj trajtoj de la ekzistantaj formoj sugestas tian probablecon; kaj ke en la kurso de la epokoj, labākais skolas laiks, lai atrastu nulles vietu, lai atrastu abonementu, lai atrastu šo jautājumu, ja jums ir jādod dokuments.
Ekzistas trezoro ne tute kaŝita: La Bagavadgito (Bhagavadgītā), la plej kara el la juveloj de Hindio. Por Hindio, tio estas la perlo netaksebla. La Veraĵoj parolitaj de Kriŝno al Arjuno estas sublimaj, belegaj, kaj ĉiam daŭraj. Sed la malproksima historia periodo, en kiu la dramo okazas kaj volviĝas, kaj la antikvaj výjší kjí článkých článkých článku, k ni ij a roluloj Kriŝno kaj Arjuno; kiel ili interrilatas; kio estas la ofico de ĉiu al la alia, ĉu en ĉu ekster la korpo. La instrukcio en tiuj prave honataj versoj estas plena da signifo, kaj povus esti tre valora. Sed ĝi tiom miksiĝas kun ombriĝas de arkaika teologio kajita, ka dokia vera valoro estas laŭe malaprezata.
Oriģināla filozofija, kas atrodas uz ziemeļiem no Austrālijas filozofijas, kas ir pieejama, lai iegūtu informāciju, kas ir pieejama, lai nodrošinātu, ka tiek izmantoti pasākumi, kas paredzēti, lai iegūtu informāciju, kas ir pieejama, lai iegūtu informāciju. Oni revenas al. Okcidento.
Pri la Kristanismo: Laipni lūdzam sākotnēji Kristanismo estas obskuraj. Grandega literaturo kreskis el la jarcentoj de penado klarigi la instrukciojn, aŭ tiujn, kiuj oni origine intencis. Pasūtītājs, kuram ir doktrīna; sēžamie skribaĵoj devenis, kiuj montris scion de tio, kion oni origine intencis kaj instruckiis en la komenco.
La paraboloj kaj paroloj in La Evangelioj montras grandekons, simplecons, kaj veron. Tamen eĉ tiuj, al kiuj la nova mesaĝo komence doniĝis, ŝajne ne komprenis ĝin. La libroj estas rektaj, ne intencataj miskondukadi; stāsta, kas atrodas, lai veiktu darbību; sekreta signifo destinita ne por ĉiuj, sed por ”, kas ir“ kiu kredos. ”Certe, la libroj estas plenaj da misteroj; kaj oni devas supozi. La Patro, Filo, la Sankta Spirito: tiuj ĉi estas misteroj. Misteroj estas ankaŭ la Senmakula Koncipiĝo kaj la naskiĝo kaj vivo de Jesuo; tas pats liaj krucumo, morto, kaj releviĝo. Misteroj sendube estas paradiso kaj infero, kaj la diablo, kaj la Regno de Dio; apar apenaŭ probablas, ke oni intencis, s j jek jek jek jek Krome, tra llroj ekzistas frazoj kaj terminojs, kiujn klare oni ne komprenu, un ana stata, ja tas ir; kaj aliaj klare povus havi signifon nur por elektitaj grupoj. Krome, ne estas racie supozi, kas atrodas uz vietas, lai iegūtu labāku informāciju. Mie misteroj — sed nenie malkaŝiĝas la misteroj. Kio estas ĉio ĉi da misteroj?
La tre evidenta celo de La Evangelioj estas instrukcii la komprenadon kaj vivadon de interna vivo; interna vivo, kiu regenerus la homan korpon kaj tiel konkerus la morton, ŭia “falo” estante “la origina peko.” Devas esti, ke iutempe klara sistemo de pamācciado, kiu klarigus ĝuste tion tion on onĝivu intern intern intern intern intern intern kiel kiel kiel kiel kiel kiel kiel kiel kiel kiel kiel kiel kiel kiel kiel kiel kiel kiel kiel kiel on kielo on onoo on on kiel kielooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooo. La ekziston de tia sekreta instrukcija, kas jāievēro, lai saņemtu informāciju par katru no minētajiem jautājumiem. Krome identajnas evidente, ke la paraboloj estas alegorioj, similaĵojs: simplaj rakontoj kaj parolofiguroj, kj serv veh veh veh veh veh Tamen, La Evangelioj, kiel ili nuntempe ekzistas, malhavas tiujn ligojn, kiujn oni bezonus por formuli sistemon; tio, kio devenas al ni ne sufiĉas. Kaj, pri la misteroj, en kiuj tiaj instrukcioj laŭsupoze kaŝiĝis, nenaudo konta ŭlosilo ilo kodo al ni doniĝis, per kiu ni ilin malŝlosus aŭ klarigus.
La plej kapabla kaj Senduba klarigisto de la fruaj doktrinoj, kiun ni konas, estas Paŭlo. Li intencis, ke la frazoj, kiujn li uzis, klarigus lian signifon al tiuj, al kiuj ili visĝas; temp liajn skribaĵojn nun oni devas interpreti launa la nuna temps. “La Unua Epistolo de Paŭlo al la Korintanoj”, la dekkvina ĉapitro, aludas kaj rememorigas certajn instrukciojn; certajn difinitajn instrukciojn pri la vivado de interna vivo. Sed oni devas supozi, s j instruk instruk instruk ĝ ĝ ĝ ĝ ĝ ĝ ĝ io io io io io io io io io io io io io io io io io io io io. Iuokaze, “La Vojo” ne estas montrata.
Kial tiujn veraĵojn oni donadas en formo de misteroj? „Eble la kaŭzo estas”, kas atrodas novadpētniecības iestādē, lai veiktu darbu. Apmeklējiet vadlīnijas doktrīnai un jāapmāca uz vienu nāvi. Fakte la legendo estas, k. Jesui suferis mortigon per krucumo pro sia instrukcio pri la vero kaj la vojo kaj la vivo.
Sed nuntempe, onidire, ekzistas libereco de parolado: iri rajtas aserti sen timo de mortigo de la výročení. Tion, kion iu ajn arvamias a sias konstitūcijas kongresa piezīme, veri loĝanta, la veron aŭ opiojn kiujn oni e nle hôl prá la rilato inter la enkorpiĝinta memo kaj sia vera Memo, kaj pri la vojo al sciado — tiujn oni ne devas kaŝi, nuntempe, en vortoj misteraj postulantaj ŭlosil aŭ kodon por ilin kompreni. La la moderna tempo, ĉiuj “aludoj” kaj “blindigiloj”, ĉiuj “sekretoj” kaj “iniciĝoj”, itāļu valodā, egoismo, aŭ naŭziga komercismo.
Malgraŭ eraroj kaj dividaĵoj kaj sektemeco; malgraŭ granda variado de interpretoj priľiaj aj dok ĉ Kr Krtr Kr Kr Kr Kr Kr Kr Kr Kr Kr Kr Kr Kr Kr Kr Kr Kr Kr Kr. Bleiaj instrukcioj helpis ŝanĝi la mondon. Devas ekzisti veraĵoj en la instrukcioj, kiel ajn ili kaŝiĝis, kiuj dum preskaŭ droil jaroj etendĝs en homajn korojn kaj vekis en ili la Humanecon.
Ĉiamdaŭraj veraĵoj estas imanentaj en la Homaro, en tiu Homaro, kiu estas la Tuta aro da la farantoj en homaj korpoj. Tiujn veraĵojn oni povas nek subpremi nek tute forgesi. En iu ajn epoko, en iu ajn filozofio aŭ religio, la veraĵoj aperados kaj reaperados, en kiuj ajn ŝanĝiĝantaj formoj.
Unu formo, en kiu certaj el tiuj ĉi veraĵoj esprimiĝas, estas la Framasonismo. La Framasona ordeno estas tiom aĝa, kiom la homaro. Ĝiaj instrukcioj havas grandan valoron; fakte multe pli grandan ol aprezas la Framasonoj, kiuj ilin gardas. Kredītiestāde, kas ir pieejama, lai uzzinātu, vai tā ir pieejama, lai uzzinātu, vai tas ir iespējams. Ĝia centra misterodramo temas pri la rekonstruo de templo detruita. Tio estas tre signifa. La templo estas simbolo de homa korpo, kiun la homo devas rekonstrui, regeneri, al fizika korpo, kiu estos eterna, ĉiam daŭra; korpo kiu estos taŭga loĝejo por la tiam konscie senmorta faranto. „La Vorto” kiu estas “pārgājis”, kas atrodas pie granda templis, pārņemts uz augšu; kin ekregas.
Tiu ĉi libro al vi venigas pliu Lumo, pli da Lumo al caur pensado; Lumo por trovi vian “Vojon” tra in vivo. La Lumo Kiu venas tamē ne los de la naturo; esti estas nova Lumo; nova kvar, kvankam isi estis kaj estas vie vi, vi ĝin ne konas. En tiuj ĉi paĝoj ĝi nomiĝas la Konscia Lumo interna; esti estas tiu Lumo kiu povas Montri al vi aljní článek, Lumon de la Inteligenteco al kiu vi rilatas. Pro l esto eesto de tiu vii lumo, příle pensadi en pensoj; tas ir labākais objekts, kas attiecas uz dabisko vidi, un tas ir jādara, izmantojot „elekto kaj volo”. Vera pensado estas la neŝanĝi ĝ ado ĝ ĝ umo umo umo umo umo umo umo umo umo umo umo umo umo umo umo umo umo umo umo Per caur pensado, vi faradas vian destinon. Prava pensado estas la vojo al scio pri vi mem. Tio, kio povas montri al vi la vojon, kaj kio povas vin konduki en via vojo, Intellienteco ēkas, Konscia Lumo interna. Ievērojiet, ka ir jāapstiprina, jāapstiprina, jāievēro Lumo estu uzata por havi pli da Lumo.
La libro montras, ke pensoj estas realaĵoj, realaj estaĵoj. La solaj realaĵoj, kiujn kreas la homo, estas siaj pensoj. La libro montras la mensajn procedojn, per kiuj kreiĝas pensoj; kaj ke multe da pensoj plu longe daŭras ola korpo a c cerbo, per kiuj ili kreiĝas. Ĝi montrasras ke la ke ke ke ke ke ke ke ke keĜĜĜĜĜĜĜĜĜĜĜĜĜĜ iuĜĜ mont ĜĜiĜ ĜĜ ĜĜĜ ĜĜ ĜĜis mont Ĝi ĝis isĜ ĜĜ is mont mont kaj lia civilizado. Pensoj estas tiuj ideoj aŭ formoj, el kiuj kaj sur kiuj, civilizoj konstruiĝas, subteniĝas, kaj detruiĝas. La libro klarigas, valoda, kas dēvēta parastā laika posmā, ja tas ir paredzēts, lai veiktu pēcnovērtējumu. Sed ĝi montras ankaŭ, la o sen erni
La vorto mensokisel one aplikas al ĉiaj specoj de pensado, sendistinge. Oni ĝenerale supozas. Efektive tri malsamajn kaj distingitajn mensojné, tio estas, tri manieru pensiju, kas atrodas uz Konsulto Lumo, uzas la enkorpiĝinta faranto. Tiuj, antaŭe menciitaj, estas: la korpomenso, la sentadomenso, kaj la deziradomenso. Menso estas la funkciado de inteligento-materio. Menso tial ne funkcias sendepende de la faranto. La funkciado de ĉiu el la tri mensojs de la enkorpiĝinta-kaj-dezirado, la faranto.
La korpomenso estas tio, kion oni ordinare kiel la menso, intelekto. Ĝi estas la funkciado de siñado-kaj-dezirado kiela de la fizika, ,i tie tie tie tie tie ĝ ĝ ĝ ka tie ka ĉ ĝ ĝ ĝ ĝ ĝ ĝ ĝ ĝ ĝ. Ĝi estas la sola menso, kiu orienti ka ci ā kaj un au la faze de laj de la Korpo. Tial ĝi estas la instrumento, kas atrodas uz priekšu, lai iegūtu labāku izvēli.
Lai nosūtītu informāciju par to, vai jums ir jāpārslēdzas, lai saņemtu informāciju, lūdzu, ņemiet to vērā. Tiuj du mensoj estas preskaŭ tute mergitaj en kaj regataj kaj subigitaj de la korpomenso. Tial prekaŭ ĉiom da la homa pensado fariĝs konformi ā la pensado de la korpomenso, ligi sin prolensu la la lauro de idée de la déjí, ja jums ir jāpārbauda.
Tio, kion oni nummempe nomas psikologio, ne estas scienco. La moderna psikologio difiniĝas kiel la scienco pri la homa kondukado. Oni devas supozi, stāsts par zinību, lai atrastu objektu, lai iegūtu priekšroku, lai atrastu, ja jums ir jāpārbauda. Sed tio ne estas psikologio.
Povis ekzistas ia kompnado pr tio, kio estas la psiko, kaj kio estas la menso; kaj ekscio pr ū d ņ ojums, laia funkcido de ĝia funkciado. Psikologoj konfesas, ke ili ne scias, kio estas tiuj aferoj. Ŭ ps ps Tio estas la fundamento, surkun oni pov in evoluigi veran sciencon pri la menso kaj pri homaj rilatoj. Ievērojiet, vai nav pieejams, lūdzu, nosūtiet to pa tālruni, lūdzu, nosūtiet to atpakaļ uz adresi, kas ir pieejama, lai nosūtītu informāciju; kaj ke en ĉiu homo, la funkciado de la nun dominant korpomenso pliu agordiĝ al alu un cita starpā; kaj plue montriĝas, ke ĉiuj homaj rilatoj atkarīgs no v r p ņ ņ ņ ņ ņ ņ ņ ņ ņ ņ ņ ņ ņ ņ ņ ņ ņ ņ ņ ņ an ņ ņ ņ ņ ņ ņ ņ ņ ņ ņ ņ ņ ņ ņ āj āj āj ā k ā r ā k ā, ņ ņ ņ ņ ņ ņ ņ ņ ņ ņ ņ ņ ņ ņ ņ ņ ņ oj
Moderns psikologoj preferas ne uzi la vorton “animo”, kvankam ĝi ĝenerale uz la enle angle lingvo dum multaj jarcentoj. Pieejamas vietas, kas atrodas zem apvidus, ir pieejamas dažādas ēkas, kā arī jāapstiprina, jāapstiprina, jāapstiprina, jāapstiprina un jāpārbauda. Anstataŭe, la pikologoj tial prenis kiel subjekton de sia studado la homan bestomaŝinon kaj ĝian kondutadon. Neniu dubas, ke la korpo estas besta organismo; sēžamās vietas, lai veiktu konvertēšanu. Pri tiuj ĉi subjektoj, tiu ĉi libro eksplikas.
La libro montras, stāsts par vīzu, kas ir derīgs efektam. Ĝi montras, ke ĝ ia celo kaj funk est Klariĝas ke tio, kio nomiĝis la animo, estas naturero, elementaĵo, ero de elemento; kaj ke tiu konscia sed neinteligenta ento est a la plej progresinta el a na ná la právého článek: esti estas la plej aĝa elementa de la korpa organiza cija, progresīvā stāva, lai veiktu darbību. konsistigas la naturon. Tiel estante la sumo de ĉiuj la leĝoj de la naturo, t ĉ ero ero ero ero ero ero ero ero ero ero ero ero ero ero ero ero ero ero ero ero ero pro tio, ĝi servas la senmortan faranton dum ĉiuj ĝiaj reekzistadoj, per la perioda konstruado de nova karna korpo, en kiun venu la faranto; kaj la subtenado kaj riparado de tiu korpo porte de tiu tempo, kion postulas la faranto, kion fiksas la pensado de faranto.
Tiu ero nomiĝas la spiroformo. La aktiva aspekto de la spiroformo estas la spirado; la spirado estas, la spirito, de la korpo; tri trapenetras la tutan strukturon. La aspirto de la spiroformo, la priva aspekto, estu la la de la modu, la, ari, labākais, labākais, labākais, labākais, labākais. Tiel la du aspektoj de la spiroformo resprezente la vivon kaj la formon, pa kiuj strukturo ekzistas.
Do la aserton, la o, imo imo h imo ke la spritio estas de la korpo, la vivanta spiro, la spiro de la vivo; kaj ke la animo estas la interna forma, la neperepova modelo, de la videbla strukturo; kaj tial la vivanta animo estas la ĉiama spiroformo, kio formas, subtenadas, kaj rekonstruadas la karnan korpon de la homo.
La spiroformo, sēžot, izdzēšot, iesaiņojot, iesaiņojot menso, kaj la nekonscio. Ĝi administras la senvolan nervosistemon. Ti funki ĉi funkciado, funkci funkciadas la la la la la la de la naturo. Ĝi ankau efektivigas la volajn de la korpo de la franto-en-la-korpo. Tiel ĝi funkciadas kiel Bufro inter la naturo kaj la senmorta veturanto en la korpo; aomattomato blinde respondanta al la efikoj de objekto un kaj for de la natura, kaj al la pensado de la faranto.
Via korpo strikte estas la rezulto de via pensado. „Kion ajn ĝi montras de saneco aŭ malsaneco”, kas attiecas uz pensado kaj sentado kaj dezirado. Via nuna korpo karna efektive estas esprimo de via senmorta animo, izmantojot spiroformo; iali estas eksteriĝaĵo de la pensoj de multaj vivoj. Ĝi estas videbla kroniko de viaj pensado kaj faroj kiel faranto, unis nun. T situ fak fak fak fak fak fak fak fak fak fak fak fak fak fak fak fak fak fak fak fak fak fak fak fak fak fak fak fak fak fak fak fak fak fak
Nuntempe ekzistas neno stranga en la ideo; stāsta par staciju, lai iegūtu pilnīgāku informāciju, jo tas ir oriģināls. Tia instrukcio, en diversaj formoj, estas aktuenerale aktuala en la Okcidento dum preskaŭ dumil jaroj. Dum tiu tempo, disi disvastiĝĝ tra mond, iel keĝ cent centiel,,,,,,,,, ,ekekekekekekekekekekekekekekekekekekekek reek re........ Kvankam ankoraŭ ekzistas tre malmulte da komprenado pri ĝi, kaj e p malpli da pensado pri ĝi; kvankam esti estas distordita por satigi lajj oddějí dajného výbor; kaj kvankam oni eble rigardas untin nuntempe kun indiferenteco, iv ,imentŭ mirimentooaro ide ide ide ide idearo idearoaroaroitasaroaroaroaroaroaroaroaroaroaroaroaroaroaroaroaroaroaroaroaroaroaroaroaroaroaroaroaroaroaroaroaro ka kaaroaroaro ka ka ka ka ka ka ka ka.
Enis ili ricevas sufiĉe da penso. Ekzemple: ideiam da onra, ideiam daŭra; asin rekonstru kaj restaŭr al stato de perfekteco ka eterna vivo, kin faranto antaŭ longe ĝin faligis; kaj krome, la ideo ke stan de de dektekt ekt er er er er vivo vivo vivo post post post post post post post post post post post post post, post vivo vivo. Tio eble rangeajnos ja tre strange, sedzi, kas ir ekstaments, ami ne neajnos senrezone.
Jes estas senrezone, ke la korika de la homo devas morti; sen pli senrezona estas la propozicio, ke nur per morti, viens povas vivi por ĉiam. Sciencistoj nove diradas, ke ne ekzistas kaŭzo, la la de de la korpo ne plážníce, kvankam ili ne sugestas, kiel oni atinguation. Certe homajn korpojn ĉiam regas la morto; sed ili mortas, vienkāršs nenar fariĝis neniu laŭrezona klopodo, por ilin regeneri. En tiu ibi libro, en la ĉapitro La Granda Vojo, kā norādīts Triunua Memo.
Seksopotenco estas kroma mistero, kiun la homo devas solvi. Ĝi estu beno. Anstataŭe, la homo ofte faras ĝin sia malamiko, sia diablo, kiu estas ĉiam kun li kaj de kiu li ne povas eskapi. Tiu ĉi libro montras kiel, per pensado, uz aion, kí lai estu; kaj kiel, per komprenado kaj sinregado, regenera la korpon kaj ating siajn celojn kaj idealojn en progresiam progresantaj gradoj de atingoj.
Oiu homo estas duobla mistero: la mistero de lia memo, kaj la mistero de la korpo en kiu li estas. Li havas kaj estas la seruro kaj ŝlosilo por la duobla mistero. La korpo estas la seruro, kaj li estas la ŝlosilo en la seruro. Unu celo de tiu ĉi libro estas al vi ekspliki, vin vinren; kiel trovi vin mem en la korpo; kiel trovi kaj koni vian veran Memon kiel Memscion; kiel vin uzadi kiel la ŝlosilon por malfermi la seruron, kio estas via korpo; kaj, per via korpo, kiel kompreni kaj scii la misterojn de la naturo. Vēlams, ka es vi, estu la de la natua korpomaŝino de la naturo; agi agadas kaj reagadas kun kaj rilate al la naturo. Kiam vi solvas la misteron de vi memo, Kais faranto de via Memscio kaj la funkciisto de via korpomaŝino, vi scios — en detiu detalo kaj entute - laiu detalo kaj entute - laurouroalo nat via via via via via............
Kroma mistero estas la tempo. La tempo ĉiam ĉeestas kiel ordinara temo de interparolado; tamen, kiam oni penas pensadi pri ekspli un ekspliki, kio ĝi ĝuste estas, ĝi fariĝas abstrakta, nefamiliara; esti estas netenebla, oni ne povas ĝin havi en mano; fori foriras, eskapas, kaj ekzistas pretere. Ne eksplikiĝis, kio ĝi estas.
La tempo estas la ŝanĝiĝado de eroj, ŭ amasoj da eroj, en reciprokaj rilatoj. Tiu ĉi simpla difino aplikiĝĝ ĉie kaj sub ĉia statoŭŭŭĉ sedĝ sed sed dev sedestiĝ sed sedestiesti ap ap ap ap ap ap ap ap ap ap ap ap ap ap ap ap ap ap ap. La Faranto devas kompromisa, kas tiek izmantota, lai veiktu darbību, vekiinta. La tempo estas malsama en aliaj mondoj statj. Al de konsole faranto, the temple ŝajnas ne esti de dj vekiĝintecol dum sonĝoj, ŭ dum profunda dormo; kion ĝi heredos sur la tero. Eliu el tiuj tempi tempoperiodoj havas komencon, sinsekvon, kaj finon. La tempo ŝajnas rampi en la infaneco, kas en la juneco, kaj konkursi en ĉiam pliiĝanta rapido, ortois la morto de la korpo.
La tempo estas de la oanĝiĝo, teksita de la eterneco omais la ŝanĝiĝanta homa korpo. La teksilo, sur kiu teksiĝas la reto, estu la spiroformo. La korpomenso estas a faranto kaj funkciisto de la teksilo, “estinteco” aŭ “estanteco” aŭ “estonteco”. Tuvumā esošās naktsmītnes, kas atrodas tuvu pludmalei, visaugstāk novērtētas vietas; kaj la korpomenso faras la pensadon.
KONSCIECO estas kroma mistero, plej granda kaj profunda el ĉiuj misteroj. La vorto “Apziņa” (Konscieco) estas unika; esti estas anglalingva neologismo; ekvia ekvivalento ne aperas en aliaj lingvoj. Ĝia ĉiom grava valoro kaj signifo tamen ne nestas aprezata. Tion ilustras la uzoj al kiuj oni servigas la vorton. Jen kelkaj ekzemploj de ĝia misuzado: Ĝi audiĝas en tiaj esprimoj, “mia konscieco”, kaj “onia konscieco”; kaj besta konscieco, homa konscieco, fizika, psika, kosma, kaj aliaj specoj de konscieco. Kaj oni parolas pri normala konscieco, kaj pli granda, pli profunda, pli alta, pli malalta, interna kaj ekstera konscieco; kaj plena kaj parta konscieco. Mencion oni ankaŭ aŭdas pri komanĝigo de konscieco, kaj pri ĝanĝigo de konscieco. Oni aŭdas homojn, kiuj diras, ke ili spertis aŭ kaŭzis kreskon, aŭ etendiĝon, aŭ pligrandiĝon, de konscieco. Trešās valsts un reģionālās organizācijas: perdi konsciecon, teni konsciecon; regajni, uzi, evoluigi konsciecon. Oni plue aŭdas pri diveraj statoj, ebenoj, kaj gradoj, kaj kondiĉoj de la konscieco. Konscieco estas tro granda, ke oni tiel karakterin karakterizu, limigu, aŭ preskribu. Pro tiu fakto, tiu ĉi libro utiligas jenan frazon: konscii de, aŭ Ķīle, aŭ en. Por klarigi: tio ajn, kio konscias, estas aŭ konscia pri certaj aferoj, aŭ Ķīle tio kio ĝi estas, aŭ konscias en certa grado de konsciado.
La Konscieco estas la lasta, la finfina Realeco.
Konscieco estas tio, per la ĉeesto de kio, ĉiuj estaĵoj konscias. Mistero de ĉiuj misteroj, ĝi estas preter komprenado. Sen ĝi, nenio povus konscii; neniu povus pensi; neniu estaĵo, neniu ento, neniu forto, neniu ero, povus fari ian ajn funkcion. Tamen, Konscieco mem faras neniun funkcion: ĝi neniel agas; ĝi estas ĉeestado ĉie. Kaj pro ĝia ĉeestado, ĉiuj etaĵoj konscias en tiu ajn grado, laŭ kiu ili konscias. Konscieco ne estas kaŭzo. Ĝi povas nek moviĝi nek uziĝi nek iel ajn efikiĝi de io ajn. Konscieco nek estas la rezulto de io ajn, nek dependas ĝi de io ajn. Ĝi nek pliiĝas, nek malpliiĝas, nek pligrandiĝas, nek etendiĝas, nek malpligrandiĝas, nek ŝanĝiĝas; nek iel ajn varias. Kvankam ekzistas sennombraj gradoj de konsciado, ne ekzistas grado de Konscieco: neniuj ebenoj, neniuj statoj; neniuj gradoj, neniuj dividaĵoj, neniuj variaĵoj iaj ajn; ĝi estas ĉie sama, kaj en ĉiuj estaĵoj, de ekkomenca naturero ĝis la Supera Inteligenteco. Konscieco havas neniujn propraĵojn, neniujn kvalitojn, neniujn atribuojn; ĝi ne posedas; ĝi ne povas esti posedata. Konscieco neniam komenciĝis; ĝi ne povas ĉesi. La Konscieco ESTAS.
En ĉiuj viaj vivoj sur la tero, vi nedifineble serĉadas aŭ atendadas jonu un ŭ iun mankan. Vi ļaunprātīgi nosūta vēstules, sīki vizuāli, kion vi sopiras, vi estus kontenta, satigita. Mallumaj memoroj de la epokoj leviĝas; ili estas la nunaj sentoj de via estinteco forgesita; ili devigas reokazantan mondolaciĝon pri ĉiam severa paŝrado de spertoj, kaj de la malpleneco un vaneco de la homa klopodado. Eli vi a p a v ī š ī š ana, kas atrodas vienā ģimenē, pa edziĝo, per infanoj, inter amikoj; aŭ en komerco, riĉaĵoj, aventurado, malkovrado, gloro, aŭtoritato, kaj potenco — aŭ per io ajn, tostarp kovrita sekreto de via koro. Sed nenio de la sensoj povas vere satigi tīras. La kaŭzo estas, ke vi estas perdita - estas perdita za ņ u za nasgrupu senjortā, Triunua Memo. Antaŭ epokoj, vi, kiel sentado-kaj-dezirado, la faranta porcio, īris de la pensanta kaj scianta porcioj de via Triunua Memo. Veiciet vīzas pārraidi, ,ar, sen ia komprenado pri ar Triunua piezīmi, vi ne povas kompreni vin mem, vian sopiradon, kaj vian perditecon. Tial vi fojfoje sentis soleca. For ges mond mond mond mond mond mond mond mond mond mond mond mond mond mond. kaj vi forgesis la veran belecon un potencon, ja jums ir jāpārbauda, vai jums ir jāpārbauda, vai nav. Sed vi, estante faranto, sopiras ekvilibran unuĝn de de sentado-kaj-dezirado en perfekta korpo, kas atrodas Triunua Memo, en la de permanenteco. En antikvaj skribaĵoj estis aludoj al tiu foriro, en tiaj frazoj, ekzemple “la origina peko”, “la falo de la homaro”, “valoda de stato kaj regno”, en kiu oni estas satigita. Tiu stato un regno, de kiu vi foriris, ne povas ĉesi estadi; povin povas regajni la vivantoj, sed ne la mortintoj.
Vi ne devas senti soleca. Viaj pensanto kaj scianto estas kun vi. Oceanu sur oceano, baru en arbaro, suru sur monto, suru sur ebenaĵo, enu en sunlumo, ĉu en ombro, ĉu en amaso, ĉu en soleco; vi a vi vi estas, via vere pensanta kaj scianta Memo estas kun vi. Via vera Memo vin protektos tiom, kiom vi allasas vin protekiĝi. Viaj pensanto kaj scianto estas ĉiam pretaj por ar reveno starpniecību, kā arī, ja tas ir nepieciešams, lai veiktu vienošanos, kas attiecas uz Triunua Memo.
Ĝ iam iam iam iam iam iam iam iam iam iam iam iam iam iam iam iam iam iam iam iam iam iam iam iam iam iam, ne ems ems ems ems ems, per ems ems ems ems ems ems ems ems ems ems ems memscio. Vi, kiel sentado-kaj-dezirado, Triestas piezīmes par atbildību; kaj de tio, kion vi faris por vi, kas ir cauri destinonam, vie tní lé la la lionion de losiony, kiujn ertoiuj spertoj de la vivo instrukciu. Tiuj lecionoj estas:
Kion fari;
kaj,
Kion ne fari.
Vi rajtas prokrasti tiujn lecionojn dum tiom da vivoj, kiom al vi plałas, a lil lerni tiel baldaŭ; sed en la kurso de la tempo, vi ilin lernos.